evangelia vogiatzi

Συνέντευξη της ζωγράφου Ευαγγελίας Βογιατζή

7/8/2010 14:04

Πολιτιστικά

Η Φιλία Μηλιδάκη αισθάνεται ότι οι φιγούρες στο έργο της Ευαγγελία Βογιατζή, -σκάνε κυριολεκτικά- ξεπροβάλλοντας άλλοτε ατίθασα και άλλοτε με υπαινιγμούς και προφυλάξεις- από τον καμβά της.

Και ο καμβάς τρίζει. Γιατί δεν πρόκειται για πρόσωπα αλλά για ψυχές, για προσωπικότητες.

«Συνομιλώ με τα έργα μου για το πώς παρέμειναν άνθρωποι….»

«Πιστεύω ότι το πρόσωπο είναι τοπίο. Σ’ αυτό φαίνεται καθαρά από πού έρχεται κάποιος, τι σκέπτεται, τι νιώθει ή τι ένιωσε στο παρελθόν. Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο μετρό τότε που ο καθένας αφήνεται να μπει στον δικό του κόσμο και μοιάζει τάχα ως αφηρημένος.

- Δημιουργείς μία επαφή μαζί τους, με αυτό το «αφηρημένο» πρόσωπο. Γνωρίζονται , αγαπιούνται άραγε οι άνθρωποι μέσω της αφηρημάδας τους…

Α, ναι. Μετράω πάντα την πρώτη εντύπωση και όσο πιο δύσκολο μου φαίνεται να πλησιάσω έναν άνθρωπο, τόσο πιο πολύ με ενδιαφέρει το «γιατί» αυτής της δυσκολίας. Και οι απαντήσεις έρχονται μέσα από την παραμόρφωση. Ποτέ δεν απεικονίζω αυτούσια τα πρόσωπα που με ενδιαφέρουν. Παραμορφώνω τα στοιχεία τους με τα χρώματα και μέσα από τα χρώματα βγαίνει το συναίσθημά τους. Τότε είναι που τα έχω κατακτήσει.

- Και αυτή η κατάκτηση της φιγούρας που σε ενδιαφέρει είναι οριστική;

Όχι δυστυχώς. Σε πολλές περιπτώσεις επανέρχομαι συχνά σε ένα πίνακά μου που αρνείται να μου ξεκλειδώσει τα μυστικά του. Υπάρχουν στιγμές που αγωνιώ για το αν θα μου αποκαλυφθεί η φιγούρα. Έρχομαι σε επικοινωνία μαζί της, την καλώ. Είναι μια πνευματική κατάσταση. Πόσο έτοιμη είμαι εγώ, πόσο έτοιμο είναι το τελάρο.

Επίσης βλέπεις πολλές από τις φιγούρες μου δε βγαίνουν μπροστά στον πίνακα. Κρύβονται πίσω από το τοπίο. Και από εκεί διηγούνται την ιστορία τους. Σε αυτές τι περιπτώσεις ο ζωγράφος πρέπει να είναι διεισδυτικός αλλά και να σέβεται τη φιγούρα που απεικονίζει . ώστε να ξέρει που θα σταματήσει τη ματιά του. Όπως ακριβώς γίνεται και στη φιλία.

- Τι φιγούρες είμαστε, Ευαγγελία, οι Έλληνες.

Όλοι ζούμε στην ίδια κοινή πραγματικότητα. Το θέμα δεν είναι η πραγματικότητα αλλά το τι θέλουμε να δούμε απ’ αυτή.

Για παράδειγμα μπορεί να φοράω τα καλά μου ρούχα και να πηγαίνω στη δουλειά, την ιστορία μου όμως δεν την ξέρεις. Η σημερινή κατάσταση είναι τροφή για το ζωγράφο. Κάποιος πρέπει να πει τον πόνο, την αλήθεια του άλλου.

Και εγώ όταν δέχομαι ιστορίες, δέχομαι συναισθήματα, αυτά βγαίνουν, αυτά δημιουργώ. Συνομιλώ με τα έργα μου για το πώς παρέμειναν άνθρωποι.

- Η πινελιά σου έχει κάτι το «οργανικό» μέσα της, μόρια ζωντανά, σαν την ξαφνική εμφάνιση ενός κλαδιού , μιας φυλλωσιές, κάτι που κινείται στον καμβά σου

Ναι, για μένα είναι ένα ξέπλυμα. Οι γραμμές μου είναι σαν το νερό που πέφτει. Ένα ξέπλυμα μέσα μου, καθαρίζω από τη διήγηση αυτών των ιστοριών.

Και εάν είναι ευτυχισμένες ιστορίες τότε και τα χρώματά μου είναι λαμπερά...

Η ζωγράφος Ευαγγελία Βογιατζή, στο πλαίσιο του πολιτιστικού Φεστιβάλ ΕΡΜΟΥΠΟΛΕΙΑ 2010 εκθέτει στην Αίθουσα τέχνης Ροϊδη μέχρι και τις 11 Αυγούστου 2010, τα έργα της με τίτλο «Χώρος Σκέψης».

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στη Φιλία Μηλιδάκη.

Μεγάλος χορηγός των ΕΡΜΟΥΠΟΛΕΙΩΝ 2010 είναι ο ΟΤΕ.

http://www.syrostoday.gr/News/2248-Suvevteujn-tns-zwgrafou-Euaggelias-Bogiatzn.aspx